بغل کردن کودک دوزبانه چه تاثیراتی بر روان او می گذارد؟
بغل کردن کودک و احساس ایمنی
از همان روزهای اول بعد از تولد، ارتباط کودک با والدین نقش زیادی در شکل گیری شخصیت و هیجانات کودک دوزبانه دارد. برای کودک ارتباط با مادر به منزله ارتباط با جهان پیرامون است. بنابراین هر قدر این ارتباط عمیق‌تر و ایمنی بخش‌تر باشد کودک نسبت به دنیای اطراف و خودش حس اعتماد و امنیت بیشتری را شکل می‌دهد.
بنابراین هر قدر تماس والدین با کودک به خصوص تماس فیزیکی مثل نوازش کردن و بغل کردن بیشتر باشد، احساس امنیت و دلبستگی ایمن در کودک بهتر شکل می‌گیرد. بر اساس مطالعاتی که از لحظه تولد انجام شده، نوزادانی که در آغوش مادر قرار داده شدند، نسبت به نوزادانی که زمانی دور از مادر قرار داشتند، در دراز مدت احساس امنیت عاطفی بیشتری نشان دادند.
در آغوش گرفتن کودک و ارتباط عاطفی
بر اساس مطالعات در زمینه روانشناسی کودک، نوع ارتباط کودک دوزبانه با مراقب از ابتدای دوره تحول، می‌تواند تا حد زیادی الگوهای ابراز هیجان و روابط در بزرگسالی و احساس ارزشمندی نسبت به خود و دیدگاه کودک نسبت به دنیا را تعیین کند.
والدینی که در طی رشد کودک حضور فیزیکی و روانشناختی کافی دارند، با آن‌ها تعامل مثبت داشته، نسبت به نیازهای کودکان دوزبانه خود حساس هستند و بیشتر به نیازهای کودک پاسخ می‌دهند؛ کودکانی را پرورش می‌دهند که بیشتر در مورد خود احساس ارزشمندی می‌کنند، عموما نسبت به در دسترس بودن و حمایت مراقب خود اطمینان خاطر دارند و از آنجایی که مراقب در ابتدا برای کودک حکم جهان پیرامون را دارد به همین ترتیب این کودکان دنیا را جای امن تری می‌بینند و به احتمال بیشتر روابط بزرگسالی عمیق‌تر و موفق‌تری را ایجاد می‌کنند.
اما والدینی که ارتباط کمتری با کودکان دوزبانه خود دارند یا پاسخگویی و حساسیت کمتری به نیازهای کودک دارند، به تدریج به کودک یاد می‌دهند که دنیا را کمتر دارای امنیت بداند و در مورد ارزشمندی خود دچار تردید شود. بنابراین این کودکان به طور کلی در سال‌های بزرگسالی هم در روابط عاطفی با دیگران کمتر احساس ایمنی کرده و با احتمال بیشتری در این روابط دچار مشکل خواهند شد.
تاثیرات بغل کردن بر کودک
بغل کردن کودک شاید برای برخی بی‌اهمیت جلوه کند اما این رفتار با کودک دوزبانه و همه کودکان یکی از موثرترین راه‌ها برای نزدیک شدن به فرزندتان است.
1. در آغوش گرفتن کودک از طریق تحریک حسی پوست بدن کوک به میزان قابل توجه، در رشد کودک دوزبانه و تحول مغز کودک کمک می‌کند. بر اساس مطالعات کودکانی که از تماس‌های حسی بغل کردن محروم بودند، مشکلاتی مثل تاخیر در رشد شناختی را نشان می‌دادند.
2. بغل کردن کودک باعث آزاد شدن هورمونی به نام اکسی توسین می‌شود که به هورمون عشق معروف است. آزاد شدن این هورمون باعث افزایش حس علاقه و دلبستگی در کودک و بزرگسال می‌شود. همچنین ترشح این هورمون باعث تحریک هورمون رشد و کمک به رشد جسمی کودک دوزبانه است.
3. بغل کردن کودک باعث می‌شود به طور کلی به بدن کودک احساس آرامش بیشتری داده و کودک دوزبانه را برای خواب راحت آماده می‌کند.
4. در آغوش گرفتن کودک می‌تواند در کاهش استرس کودک دوزبانه شما موثر باشد.
5. در آغوش گرفتن کودک می‌تواند به کودک احساس ارزشمندی و دوست داشتنی بودن از سوی والدین دهد و به این ترتیب باعث افزایش اعتماد به نفس در کودک دوزبانه شما شود.
6. بر اساس مطالعات با بغل کردن کودک تعداد گلبول‌های سفید ترشح شده بیشتر می‌شود بنابراین سیستم ایمنی کودک بهبود می‌یابد.
7. با افزایش ترشح هورمون دوپامین و سروتونین، بغل کردن کودک دوزبانه می‌تواند باعث افزایش احساس شادی و روحیه مثبت کودک شود و در دراز مدت با خلق منفی او مقابله می‌کند.
8. در آغوش گرفتن کودک توسط بزرگسال می‌تواند با تنظیم خلق و هیجان و احساس پذیرفته شدن، تا حد زیادی کج خلقی‌ها و قشقرق‌های کودک دوزبانه را کم کند.
مهم ترین فایده بغل کردن کودک
در آغوش گرفتن کودک فواید بسیاری دارد که آن‌ها را بیان کردیم اما اگر به طور خاص بخواهیم درباره مهم ترین ویژگی آن صحبت کنیم باید به ایجاد پیوند عاطفی عمیق میان مادر و کودک اشاره کنیم. روانشناسان در این باره نظرات مختلفی را بیان کرده‌اند.
به طور مثال در نظریه فروید در صورتی که پیوند عاطفی میان کودک و مادر شکل نگیرد اولین نیاز کودک که مربوط به مرحله دهانی می‌شود به درستی شکل نخواهد گرفت چراکه مادر برای در آغوش گرفتن کودک خود زمان زیادی را صرف نخواهد کرد و این مرحله با احساس تنش و اضطراب برای کودک به پایان می‌رسد که در رشد شخصیت او در بزرگسالی اثرگذار است و یا در نظریه بالبی باعث ایجاد سبک‌های دلبستگی ناایمن بین مادر و کودک می‌شود.
اریکسون نیز مرحله اعتماد در برابر بی‌اعتمادی را بیان کرد که بر اساس نظر او اگر کودک دچار بی‌اعتمادی نسبت به جهان پیرامون خود شود دچار ترس و اضطراب می‌گردد. در واقع عشق و محبت مادر نسبت به فرزند و ارضای نیازهای جسمانی او باعث اعتماد کودک نسبت به جهان اطراف می‌شود. در نتیجه مادران باید مسئله در آغوش گرفتن کودک خود را بیش از پیش جدی بگیرند.